Song-dinastie

宋
Song-dinastie

← 960 – 1279
Die Noordelike Song-dinastie in 1111.
Hoofstad	Bianjing (汴京) (960–1127) Lin'an (臨安) (1127–1276)
Taal/Tale	Middel-Chinees
Godsdiens	Boeddhisme Taoïsme Chinese volksreligie
Regering	Monargie
Keiser
- 960–976	Taizoe
- 1126–1127	Qinzong
- 1127–1162	Gaozong
Historiese tydperk	Antieke tydperk
- Stigting deur Taizoe	960
- Slag van Jamen beëindig Song-heerskappy	1279
Oppervlakte
- 962	1 050 000 km2 405 407 sq mi
- 1111	2 800 000 km2 1 081 086 sq mi
- 1142	2 000 000 km2 772 204 sq mi
Bevolking
- 1120 skatting	118 800 000
Geldeenheid	Jiaozi, huizi, Chinese munte en banknote, kopermunte

Die Song-dinastie (Chinees: 宋朝, Sòng Cháo; ou Afrikaanse spelling: Soeng) was ’n era in die Chinese geskiedenis wat in 960 begin en tot 1279 geduur het. Dit het gevolg op die tydperk bekend as Vyf Dinastieë en Tien Koninkryke en is gevolg deur die Mongoolse Yuan-dinastie. Dit was die eerste regering in die wêreld wat landwyd banknote, of ware papiergeld, uitgereik het en die eerste regering wat ’n permanente vloot op die been gebring het. Buskruit is vir die heel eerste keer sover bekend in dié ryk gebruik, asook die vasstelling van ware noord met ’n kompas.